Denkend aan Holland
zie ik Ruimte voor Rivieren
traag door oneindige
besluitvorming gaan,
rijen onverklaarbaar
onderzoeken en papieren
met grote pluimen
naar Den Haag toe gaan;
en in geweldige
gedachten verzonken
de bestuurders
verspreid door het land,
klankbordgroepen, dorpen,
adviseurs en ambtenaren,
vergunningverleners
in een groots verband.
De uiterwaard is verlaagd
en de natuur wordt er langzaam
in veelkleurige ontwerpen
zo min mogelijk verstoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.